Zijn wij in Nederland niet een beetje doorgeschoten met ons strafrechtstelsel?
Een paar voorbeelden:
Als een adolescent in aanraking komt met Justitie voor een klein vergrijp en er wordt aantekening gemaakt bij de Justitiële documentatiedienst is hij z'n levenlang uitgesloten voor een groot gedeelte van de overheidsfuncties.
Als een meisje solliciteert bij de Politie en zij heeft een blanco strafblad, maar ze heeft een broer, zus, vader of moeder die wel een vergrijp heeft gepleegd komt zij niet meer in aanmerking voor een Politiefunctie.
Vorenstaande punten zijn de extreme in het vergeldingsrecht van de Overheid.
Maar nu als men het bekijkt vanuit het herstelrecht:
Elke persoon heeft toch het recht zich aan de hand van zijn of haar capaciteiten en mogelijkheden te ontwikkelen? Wat kan bijvoorbeeld een meisje eraan doen, dat haar directe familielid een strafblad heeft? Persoonlijk vind ik dit een ernstige vorm van stigmatiseren. Ook een jeugdvergrijp van een adolescent kan je een volwassen persoon van 28 jaar maar op een beperkte manier verwijten. De prefrontale cortex (dus het cognitieve denkvermogen) is pas volgroeid als men 25 jaar is.
Fijn weekend
Geen opmerkingen:
Een reactie posten